Można wielorako interpretować tytuł filmu i jego przesłanie. Od dwoistego charakteru bohaterki poprzez fałszywego aparatczyka Bronisława po lustrzane odbicie babci, matki i córki która sama staje się staruszką. Jedni doszukują się go w starym i nowym a nikt nie wspomina tu (na portalu, w sieci) o rewersie który bije nas dosłownie po oczach w finalnych scenach. Chodzi tu o ideowy związek homoseksualnego syna (Marka) i pracującego dla komunistycznej władzy ojca (Bronka). Są oni jak awers i rewers o równoważnym znaczeniu.

Aby zauważyć ten związek, należy wyjść od idei którym hołdują bohaterowie i gdzie znajduje się łączące ich źródło, wspólna gałąź odkryta na drodze prostych równań:


I.OJCIEC
Marks + Engels + (1847) = marksizm
marksizm + realizm = marksizm sowiecki (1917)
marksizm sowiecki (1917) + Stalin = WKP bolszewików (1925)
WKP bolszewików (1925) + śmierć Stalina = KPZR (1952)
KPZR + WKP(b) = Bronek

II.SYN
Marks + Engels + (1847) = marksizm
marksizm + ortodoksja = trockizm (1923)
trockizm (1923) = Socialisme ou Barbarie (1948)
Socialisme ou Barbarie (1948) = Nowa Lewica (1960)
Nowa Lewica (1960) + pacyfizm = LGBT (1969)
LGBT (1969) = Marek

Wydaje się iż to iście genialne przyrównanie obu panów przez Lankosza umknęło publice. To jest poziom samego Andrzeja Munka. Wymowna jest także scena gdy główna bohaterka składa symboliczną świeczkę ku pamięci. Nie bez znaczenia jest tu rzeźba umieszczona na lewo od wejścia do Pałacu Kultury i Nauki przez teatry (Studio, Dramatyczny i Lalka). Jest to siedzący robotnik trzymający koło zębate w stylu Aliny Szapocznikow. Socrealistyczna, ciężka bryła nawiązująca do minionego ustroju. Wymowny symbol upadłego systemu oraz prawdopodobne miejsce złożenia futerału ze szczątkami Bronka na budowie, gdzieś obok przyszłego fundamentu skrzyniowego PKiN.

Z jednej strony oddaje hołd i symbolicznie żegna PRL-owską machinę z drugiej nie zdaje sobie sprawy iż jej syn przedłuża niejako spuściznę ojca. Sabina Jankowska to postać iście tragiczna, nieświadoma i wypełniona pozornym szczęściem. Lekcja i przestroga dla współczesnych, zaślepionych widzów.